ΙΣΤΟΡΙΑ

(1866-1869)
Ο Δήμος Κορισσίων είχε για πρώτη φορά ιδρυθεί το 1866 σύμφωνα με το Β. Δ. της 8-5-1866 ( ΦΕΚ 9/28-1-1866) με έδρα τις Αργυράδες και πληθυσμό 1917 κατοίκους, ήταν δήμος «τρίτης τάξεως» σ’ αυτόν τον πρώτο δήμο συμμετείχαν οι οικισμοί Αργυράδες, Βασιλάτικα, Κολοκύθι, Κουσπάδες, Κορακάδες, Νεοχωράκι, Νότος, Μαραθιάς, Ρουμανάδες, Περιβόλι, όπως και σήμερα και επιπλέον τα χωριά : Βιταλάδες (σήμερα ανήκει στο Δήμο Λευκιμμαίων) και Χλωμός, Άγιος Δημήτριος, Άνω και Κάτω Σπήλιο (που σήμερα ανήκουν στο Δήμο Μελιτειέων). Το έμβλημα (σφραγίδα) αυτού του Δήμου ήταν ένα γυναικείο κεφάλι στη μέση και γύρω γραμμένες τις λέξεις ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΙΣΣΙΩΝ. Μοναδικός δήμαρχος εκλέχτηκε ο γιατρός Θεόδωρος ΠαπαΣπυρίδωνος Βλάχος από τις Αργυράδες. Το δημαρχείο στεγαζόταν σ’ αυτό το διάστημα στο σπίτι της οικογένειας Τριβόλη στον Αι Γιάννη σημερινή κατοικία Νικολάου Ξ. Καββαδία (Σοκόλη) και Ανδρέα Σ. Καββαδία (Μπόγια).


Το 1869 με το Β.Δ. 20-12-1869, (ΦΕΚ 55/23-12-1869) ο δήμος αυτός καταργήθηκε και εντάχθηκε στον ευρύτερο δήμο Λευκιμμαίων με έδρα το Περιβόλι (1869) και αργότερα στη δημαρχία Κων/νου Ζερβού - Ζυμάρη τους Αγίους Θεοδώρους της Λευκίμμης.
Το 1912 με τις διοικητικές αλλαγές της κυβερνήσεως Βενιζέλου ιδρύθηκαν οι παρακάτω κοινότητες Αργυράδων (με τους οικισμούς Αργυράδες,Κολοκύθι Νότος, Μαραθιάς και Ρουμανάδες), Βασιλάτικα (με τους οικισμούς Βασιλάτικα, Κουσπάδες, Κορακάδες και Νεοχωράκι), Περιβόλι (με τους οικισμούς Περιβόλι και Βιταλάδες), Χλωμός με τους οικισμούς Χλωμός και Άγιος Δημήτριος) και οι οικισμοί Άνω Σπήλιο και Κάτω Σπήλιο εντάχθηκαν στην κοινότητα Χλωμοτιανών.

(1941-1944)
Ο Δήμος επανιδρύθηκε την περίοδο της Ιταλικής κατοχής 1941 κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου πάλι με έδρα τις Αργυράδες, για να καταργηθεί με την απελευθέρωση το 1944.

(1999 έως σήμερα)
Επανιδρύθηκε με το σχέδιο (Καποδίστριας Α΄) το 1998 και περιλαμβάνει έκτοτε τις παραπάνω έξι κοινότητες (Αργυράδων, Αγίου Νικολάου, Βασιλατίκων, Κουσπάδων, Περιβολίου και Πετριτή). Πρώτος Δήμαρχος εκλέχθηκε ο Σπυρίδων Θρασυβούλου Καλούδης από τον Άγιο Νικόλαο (1999-2006)

Γνωρίζουμε όλοι μας ότι τα στοιχεία εκείνα που προσδιορίζουν την ταυτότητα μιας συγκεκριμένης ομάδας είναι τα έθιμα. Και πραγματικά σ’ αυτό το γεωγραφικό χώρο του πρώην Δήμου Κορισσίων οι Αποκριάτικες εκδηλώσεις διαφέρουν σημαντικά και από τον πρώην (1896-1899) Δήμο Λευκιμμαίων και τα γύρω απ’ αυτόν χωριά και από τον πρώην (1896-1912) Δήμο Μελιτειέων. Ένα από τα βασικά έθιμα που επιχωριάζει στα χωριά του αρχικού Δήμου Κορισσίων (1896-1899) είναι το αποκριάτικο έθιμο των Βλάχων, δύο ανδρών που φοράνε την παραδοσιακή νησιώτικη βράκα και το ζιπούνι με ένα κωνικό καπέλο στο κεφάλι στολισμένο με κορδέλες και κρατούν στο αριστερό τους χέρι ένα παλούκι, ενώ στο δεξί κρατούν ή Λουλούδια (Αργυράδες, Χλωμός, Κουσπάδες , Άγιος Νικόλαος κ.α.), ή Λεμόνι (Περιβόλι).Οι Βλάχοι χορεύουν ένα παραδοσιακό χορό τα ζάλια. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι οι πιο πανάρχαιες τελετές είναι αυτές που έχουν σχέση με τη γονιμότητα της γης και τον ερχομό του βλαστικού έτους, το οποίο σε αντίθεση με το ημερολογιακό αρχίζει την Άνοιξη κάθε χρονιάς και στο χριστιανικό κόσμο οι τελετές αυτές ενσωματώθηκαν στις εορτές τις Αποκριάς.

Ο γερμανός περιηγητής γεωγράφος καθηγητής Ιωσήφ Παρτς αναφέρει την περιοχή με το όνομα Άνω Λευκίμμη, επειδή την εποχή που περιηγήθηκε την Κέρκυρα η περιοχή ανήκε ήδη στο Δήμο Λευκιμμαίων.
Το μεγάλο πρόβλημα των νησιών που είναι η επάρκεια σε υδάτινους πόρους στο δήμο μας αντιμετωπίζεται αρκετά ικανοποιητικά με τις πηγές του Κεφαλόβρυσου του ποταμιού του Εγρίπου που ξεκινάει από τις ανατολικές παρυφές του λόφου των Αργυράδων - Νεοχωρακίου και χύνεται στον όρμο του Πετριτή, πηγές από τις οποίες υδροδοτείται ολόκληρη η περιοχή και του δήμου Κορισσίων και του Δήμου Λευκιμμαίων. Επίσης και πόσιμο νερό διαθέτει ο δήμος μας από τις πηγές των Βρεττών στα δυτικά και νότια των Αργυράδων.

Παράλληλα υπάρχουν ακόμα δυο χείμαρροι που παλαιότερα διέθεταν αρκετές ποσότητες νερού το ποτάμι το Μαραθιώτικο που πηγάζει από την Καμάρα και ενισχύεται με νερά από την περιοχή Λαού στα ανατολικά των Αργυράδων και το ποτάμι το Περιβολιάτικο το οποίο πηγάζει από την περιοχή του Πεντάσσονα στα νότια του Περιβολιού και ενισχύεται από άλλες πηγές του περιβολιάτικου κάμπου. Τα δυο τελευταία αυτά ποτάμια χύνονται στο όρμο με το όνομα Άρμενο παραλία Μαραθιά – Μάλτα (Περιβολίου). Όλες αυτές οι πηγές μαζί με την πηγή του Παντοκράτορα Κορισσίων (όρια Αργυράδων-Χλωμού) και το Καλάμι περιοχή Χλωμού έκαναν τον Στέφανο Μαστρακά (1630) να θεωρεί την πεδιάδα των Κορισσίων ικανή να εξασφαλίσει επάρκεια στο νησί μαζί, φυσικά, με την άλλη μεγάλη πεδιάδα του Ρώπα στην κεντρική Κέρκυρα. Στο συγκεκριμένο χωρίο ο Μαστρακάς αναφέρει ότι η πεδιάδα αυτή έχει μείνει ακαλλιέργητη μετά την επιδρομή του μεγάλου πειρατή και αρχηγού του Τουρκικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (1537).
Απόηχος αυτού του παλιού δήμου Κορισσίων είναι και οι παρακάτω στίχοι που σώζονται ως εξής στο χωριό Χλωμός :

«Τα κάστρο είναι ο Χλωμός κι η Αργυράδα η πόλη
τα πιο καλύτερα παιδιά τα ‘χει το Περιβόλι.»

ΟΝΟΜΑΣΙΑ
Η ονομασία του προήλθε από τον παλαιό οικισμό των Κορισσίων - (έναν οικισμό που βρισκόταν στα όρια των πρώην κοινοτήτων Αργυράδων και Χλωμού,) - στην πεδιάδα των Κορισσίων, όπως την αποκαλεί ο Στ. Μαστρακάς. Η ονομασία σήμερα έχει δοθεί στην ομώνυμη Λιμνοθάλασσα που ο σημερινός δήμος Κορισσίων κατέχει σε ποσοστό σχεδόν το 53 %.
Η ονομασία «κορίσσια» κατά την παράδοση προέρχεται από την αρπαγή νεαρών κοριτσιών από τον πύργο του Ντούρη στα κορίσσια, όπου βρισκόταν « το περιβόλι της αρχόντισσας ». Σύμφωνα με την παράδοση στα κορίσσια γινόταν ένας γάμος και κατά το βραδάκι στο χορό πήραν μέρος και οι πειρατές που τραγουδούσαν :


« χόρευε Μαριώ και Ρήνη
και Κατέρω και Φροσύνη,
ώσπου να ‘βγει το φεγγάρι,
για να φύγουμ’ όλοι αντάμα »


«και τη νύχτα κλέψανε τα καημένα τα κορίτσια κι από τότες επήρε αυτό το όνομα ο τόπος» βέβαια το ποιηματάκι αυτό είναι πάρα πολύ γνωστό σε όλη την παραθαλάσσια και τη νησιωτική Ελλάδα και σε όλη την Κέρκυρα, γιατί η περιοχή μας δεν ήταν η μόνη που δεινοπάθησε από τους πειρατές.
Μια άλλη ερμηνεία που φαίνεται να είναι και η πιο σωστή είναι αυτή που ερμηνεύει το όνομα της περιοχής από το προσωνύμιο της Θεάς Αθηνάς «Κορησία» (Αθηνά Κόρη), μιας και η ίδια ονομασία συναντάται και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Κάτι που υποδηλώνει την ύπαρξη αντίστοιχου ιερού της θεάς κατά την αρχαιότητα στην περιοχή.