Η περιοχή βρίσκεται στις νοτιοδυτικές ακτές της Κέρκυρας, σε απόσταση περίπου 4 χιλιομέτρων, ανατολικά του χωριού Αργυράδων. Ως ο κυριότερος υγρότοπος στο νησί, αποτελεί μια σημαντική περιοχή για την προστασία της άγριας ζωής και ιδιαίτερα της ορνιθοπανίδας καθώς και για τη διατήρηση των τύπων αυτοφυούς βλάστησης που παρατηρούνται.
Λίμνη και ... θάλασσα Υδροβιότοπος
Η Λιμνοθάλασσα Κορισσίων καλύπτει έκταση 6.000 περίπου στρεμμάτων με αμμώδη εδάφη και διαδοχικές αμμοθίνες όπου συναντώνται διάφορα είδη πτηνών και για αυτό έχει χαρακτηρισθεί σαν Ζώνη Ειδικής Προστασίας της ορνιθοπανίδας, αφού έχουν παρατηρηθεί 126 είδη πουλιών. Κορμοράνοι, σφυριχτάρια, αργυροτσικνάδες, φλαμίνγκος, πάπιες και χιλιάδες πεταλούδες που τις προσελκύει το αλάτι των αλυκών.
Με τη θάλασσα του Ιονίου ακριβώς δίπλα της (παραλία του Χαλικούνα) συνθέτει ένα μαγευτικό τοπίο νερών και αμμόλοφων που βρίσκει την τέλεια ολοκλήρωσή του κατά το ηλιοβασίλεμα. Λίγα μόνο αγροτόσπιτα βρίσκονται γύρω από τη λίμνη που στην πραγματικότητα είναι λιμνοθάλασσα, αφού, ένα στενό κανάλι την ενώνει σε ένα σημείο της με το Ιόνιο. Στο σημείο που ενώνεται με τη θάλασσα, θα συναντήσετε και ένα σπάνιο μικρό δάσος ,με κέδρους, άσπρα κρίνα και 14 διαφορετικά είδη ορχιδέας πάνω στην άμμο.
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Αν περιηγηθείτε για λίγο στην Κέρκυρα θα διαπιστώσετε εύκολα ότι η τοπική κουζίνα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό μείγμα μεσογειακής διατροφής. Μποστάνια, αμπελώνες, ψαρόβαρκες και κοπάδια αιγοπροβάτων μαρτυρούν τις αγροτικές ασχολίες των κατοίκων. Σαλάτες, λαχανικά, ψάρια, λίγο κρέας, τυροκομικά, αγνό ελαιόλαδο και πολλά φρούτα συνθέτουν το καθημερινό τους τραπέζι. Με επιρροές από την Ιταλία, τα Βαλκάνια, την Αγγλία και βάση στην παραδοσιακή αρχαία Ελληνική κουζίνα, οι Κερκυραίοι μαγειρεύουν με μεράκι. Τιμούν ιδιαίτερα το κόκκινο πιπέρι (πάπρικα), το σκόρδο, τα κρεμύδια και το μαϊντανό. (Ψάξτε για ψάρι μπουρδέτο, ψάρι μπιάνκο, γνήσια παστιτσάδα, στακοφίσι, μπακαλάρο με κρεμίδια, σουπιές με μακαροντσίνι ή τα σπάνια ντόπια ζημαρικά, λάχανα τσιγαρίδι, πλεμώνα, κουλούρα πεταχτή, σοφρίτο.)
Συνοδεύουν το φαγητό τους με εξαιρετικά κρασιά και ειδικά τον "Κακοτρύγη" ( "Ανθωσμίας οίνος" κατά τον Θουκυδίδη ).
Τα ντόπια γλυκίσματα θα τα βρείτε δυσκολότερα αφού αποτελούν σήμερα σπάνιο έδεσμα φτιαγμένο από ντόπιους παλιούς μαστόρους με γνώση και πείρα. Είναι κυρίως γλυκά του κουταλιού, ξερά σύκα, συκομαϊδες (ένα έδεσμα από δουλεμένα ξερά σύκα), μάντολες (μελωμένα αμύγδαλα), περγαμόντο απλό ή με σοκολάτα, μαντολάτο αλλά και γλυκά βασισμένα σε αμυγδαλόψιχα (νύφες) ή υπόξινη κρέμα σαντιγί (πάστες). Θα τα αναγνωρίσετε από το λεπτό άρωμα του Κερκυραϊκού περγαμόντου (μια ιδιαίτερη λευκή ράτσα που υπάρχει μόνο στην Κέρκυρα), του νάνου μανταρινιού και του κουμ-κουατ.
Συνοδεύουν το φαγητό τους με εξαιρετικά κρασιά και ειδικά τον "Κακοτρύγη" ( "Ανθωσμίας οίνος" κατά τον Θουκυδίδη ).
Τα ντόπια γλυκίσματα θα τα βρείτε δυσκολότερα αφού αποτελούν σήμερα σπάνιο έδεσμα φτιαγμένο από ντόπιους παλιούς μαστόρους με γνώση και πείρα. Είναι κυρίως γλυκά του κουταλιού, ξερά σύκα, συκομαϊδες (ένα έδεσμα από δουλεμένα ξερά σύκα), μάντολες (μελωμένα αμύγδαλα), περγαμόντο απλό ή με σοκολάτα, μαντολάτο αλλά και γλυκά βασισμένα σε αμυγδαλόψιχα (νύφες) ή υπόξινη κρέμα σαντιγί (πάστες). Θα τα αναγνωρίσετε από το λεπτό άρωμα του Κερκυραϊκού περγαμόντου (μια ιδιαίτερη λευκή ράτσα που υπάρχει μόνο στην Κέρκυρα), του νάνου μανταρινιού και του κουμ-κουατ.
ΙΣΤΟΡΙΑ
(1866-1869)
Ο Δήμος Κορισσίων είχε για πρώτη φορά ιδρυθεί το 1866 σύμφωνα με το Β. Δ. της 8-5-1866 ( ΦΕΚ 9/28-1-1866) με έδρα τις Αργυράδες και πληθυσμό 1917 κατοίκους, ήταν δήμος «τρίτης τάξεως» σ’ αυτόν τον πρώτο δήμο συμμετείχαν οι οικισμοί Αργυράδες, Βασιλάτικα, Κολοκύθι, Κουσπάδες, Κορακάδες, Νεοχωράκι, Νότος, Μαραθιάς, Ρουμανάδες, Περιβόλι, όπως και σήμερα και επιπλέον τα χωριά : Βιταλάδες (σήμερα ανήκει στο Δήμο Λευκιμμαίων) και Χλωμός, Άγιος Δημήτριος, Άνω και Κάτω Σπήλιο (που σήμερα ανήκουν στο Δήμο Μελιτειέων). Το έμβλημα (σφραγίδα) αυτού του Δήμου ήταν ένα γυναικείο κεφάλι στη μέση και γύρω γραμμένες τις λέξεις ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΙΣΣΙΩΝ. Μοναδικός δήμαρχος εκλέχτηκε ο γιατρός Θεόδωρος ΠαπαΣπυρίδωνος Βλάχος από τις Αργυράδες. Το δημαρχείο στεγαζόταν σ’ αυτό το διάστημα στο σπίτι της οικογένειας Τριβόλη στον Αι Γιάννη σημερινή κατοικία Νικολάου Ξ. Καββαδία (Σοκόλη) και Ανδρέα Σ. Καββαδία (Μπόγια).
Το 1869 με το Β.Δ. 20-12-1869, (ΦΕΚ 55/23-12-1869) ο δήμος αυτός καταργήθηκε και εντάχθηκε στον ευρύτερο δήμο Λευκιμμαίων με έδρα το Περιβόλι (1869) και αργότερα στη δημαρχία Κων/νου Ζερβού - Ζυμάρη τους Αγίους Θεοδώρους της Λευκίμμης.
Το 1912 με τις διοικητικές αλλαγές της κυβερνήσεως Βενιζέλου ιδρύθηκαν οι παρακάτω κοινότητες Αργυράδων (με τους οικισμούς Αργυράδες,Κολοκύθι Νότος, Μαραθιάς και Ρουμανάδες), Βασιλάτικα (με τους οικισμούς Βασιλάτικα, Κουσπάδες, Κορακάδες και Νεοχωράκι), Περιβόλι (με τους οικισμούς Περιβόλι και Βιταλάδες), Χλωμός με τους οικισμούς Χλωμός και Άγιος Δημήτριος) και οι οικισμοί Άνω Σπήλιο και Κάτω Σπήλιο εντάχθηκαν στην κοινότητα Χλωμοτιανών.
(1941-1944)
Ο Δήμος επανιδρύθηκε την περίοδο της Ιταλικής κατοχής 1941 κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου πάλι με έδρα τις Αργυράδες, για να καταργηθεί με την απελευθέρωση το 1944.
(1999 έως σήμερα)
Επανιδρύθηκε με το σχέδιο (Καποδίστριας Α΄) το 1998 και περιλαμβάνει έκτοτε τις παραπάνω έξι κοινότητες (Αργυράδων, Αγίου Νικολάου, Βασιλατίκων, Κουσπάδων, Περιβολίου και Πετριτή). Πρώτος Δήμαρχος εκλέχθηκε ο Σπυρίδων Θρασυβούλου Καλούδης από τον Άγιο Νικόλαο (1999-2006)
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι τα στοιχεία εκείνα που προσδιορίζουν την ταυτότητα μιας συγκεκριμένης ομάδας είναι τα έθιμα. Και πραγματικά σ’ αυτό το γεωγραφικό χώρο του πρώην Δήμου Κορισσίων οι Αποκριάτικες εκδηλώσεις διαφέρουν σημαντικά και από τον πρώην (1896-1899) Δήμο Λευκιμμαίων και τα γύρω απ’ αυτόν χωριά και από τον πρώην (1896-1912) Δήμο Μελιτειέων. Ένα από τα βασικά έθιμα που επιχωριάζει στα χωριά του αρχικού Δήμου Κορισσίων (1896-1899) είναι το αποκριάτικο έθιμο των Βλάχων, δύο ανδρών που φοράνε την παραδοσιακή νησιώτικη βράκα και το ζιπούνι με ένα κωνικό καπέλο στο κεφάλι στολισμένο με κορδέλες και κρατούν στο αριστερό τους χέρι ένα παλούκι, ενώ στο δεξί κρατούν ή Λουλούδια (Αργυράδες, Χλωμός, Κουσπάδες , Άγιος Νικόλαος κ.α.), ή Λεμόνι (Περιβόλι).Οι Βλάχοι χορεύουν ένα παραδοσιακό χορό τα ζάλια. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι οι πιο πανάρχαιες τελετές είναι αυτές που έχουν σχέση με τη γονιμότητα της γης και τον ερχομό του βλαστικού έτους, το οποίο σε αντίθεση με το ημερολογιακό αρχίζει την Άνοιξη κάθε χρονιάς και στο χριστιανικό κόσμο οι τελετές αυτές ενσωματώθηκαν στις εορτές τις Αποκριάς.
Ο γερμανός περιηγητής γεωγράφος καθηγητής Ιωσήφ Παρτς αναφέρει την περιοχή με το όνομα Άνω Λευκίμμη, επειδή την εποχή που περιηγήθηκε την Κέρκυρα η περιοχή ανήκε ήδη στο Δήμο Λευκιμμαίων.
Το μεγάλο πρόβλημα των νησιών που είναι η επάρκεια σε υδάτινους πόρους στο δήμο μας αντιμετωπίζεται αρκετά ικανοποιητικά με τις πηγές του Κεφαλόβρυσου του ποταμιού του Εγρίπου που ξεκινάει από τις ανατολικές παρυφές του λόφου των Αργυράδων - Νεοχωρακίου και χύνεται στον όρμο του Πετριτή, πηγές από τις οποίες υδροδοτείται ολόκληρη η περιοχή και του δήμου Κορισσίων και του Δήμου Λευκιμμαίων. Επίσης και πόσιμο νερό διαθέτει ο δήμος μας από τις πηγές των Βρεττών στα δυτικά και νότια των Αργυράδων.
Παράλληλα υπάρχουν ακόμα δυο χείμαρροι που παλαιότερα διέθεταν αρκετές ποσότητες νερού το ποτάμι το Μαραθιώτικο που πηγάζει από την Καμάρα και ενισχύεται με νερά από την περιοχή Λαού στα ανατολικά των Αργυράδων και το ποτάμι το Περιβολιάτικο το οποίο πηγάζει από την περιοχή του Πεντάσσονα στα νότια του Περιβολιού και ενισχύεται από άλλες πηγές του περιβολιάτικου κάμπου. Τα δυο τελευταία αυτά ποτάμια χύνονται στο όρμο με το όνομα Άρμενο παραλία Μαραθιά – Μάλτα (Περιβολίου). Όλες αυτές οι πηγές μαζί με την πηγή του Παντοκράτορα Κορισσίων (όρια Αργυράδων-Χλωμού) και το Καλάμι περιοχή Χλωμού έκαναν τον Στέφανο Μαστρακά (1630) να θεωρεί την πεδιάδα των Κορισσίων ικανή να εξασφαλίσει επάρκεια στο νησί μαζί, φυσικά, με την άλλη μεγάλη πεδιάδα του Ρώπα στην κεντρική Κέρκυρα. Στο συγκεκριμένο χωρίο ο Μαστρακάς αναφέρει ότι η πεδιάδα αυτή έχει μείνει ακαλλιέργητη μετά την επιδρομή του μεγάλου πειρατή και αρχηγού του Τουρκικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (1537).
Απόηχος αυτού του παλιού δήμου Κορισσίων είναι και οι παρακάτω στίχοι που σώζονται ως εξής στο χωριό Χλωμός :
«Τα κάστρο είναι ο Χλωμός κι η Αργυράδα η πόλη
τα πιο καλύτερα παιδιά τα ‘χει το Περιβόλι.»
ΟΝΟΜΑΣΙΑ
Η ονομασία του προήλθε από τον παλαιό οικισμό των Κορισσίων - (έναν οικισμό που βρισκόταν στα όρια των πρώην κοινοτήτων Αργυράδων και Χλωμού,) - στην πεδιάδα των Κορισσίων, όπως την αποκαλεί ο Στ. Μαστρακάς. Η ονομασία σήμερα έχει δοθεί στην ομώνυμη Λιμνοθάλασσα που ο σημερινός δήμος Κορισσίων κατέχει σε ποσοστό σχεδόν το 53 %.
Η ονομασία «κορίσσια» κατά την παράδοση προέρχεται από την αρπαγή νεαρών κοριτσιών από τον πύργο του Ντούρη στα κορίσσια, όπου βρισκόταν « το περιβόλι της αρχόντισσας ». Σύμφωνα με την παράδοση στα κορίσσια γινόταν ένας γάμος και κατά το βραδάκι στο χορό πήραν μέρος και οι πειρατές που τραγουδούσαν :
« χόρευε Μαριώ και Ρήνη
και Κατέρω και Φροσύνη,
ώσπου να ‘βγει το φεγγάρι,
για να φύγουμ’ όλοι αντάμα »
«και τη νύχτα κλέψανε τα καημένα τα κορίτσια κι από τότες επήρε αυτό το όνομα ο τόπος» βέβαια το ποιηματάκι αυτό είναι πάρα πολύ γνωστό σε όλη την παραθαλάσσια και τη νησιωτική Ελλάδα και σε όλη την Κέρκυρα, γιατί η περιοχή μας δεν ήταν η μόνη που δεινοπάθησε από τους πειρατές.
Μια άλλη ερμηνεία που φαίνεται να είναι και η πιο σωστή είναι αυτή που ερμηνεύει το όνομα της περιοχής από το προσωνύμιο της Θεάς Αθηνάς «Κορησία» (Αθηνά Κόρη), μιας και η ίδια ονομασία συναντάται και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Κάτι που υποδηλώνει την ύπαρξη αντίστοιχου ιερού της θεάς κατά την αρχαιότητα στην περιοχή.
Ο Δήμος Κορισσίων είχε για πρώτη φορά ιδρυθεί το 1866 σύμφωνα με το Β. Δ. της 8-5-1866 ( ΦΕΚ 9/28-1-1866) με έδρα τις Αργυράδες και πληθυσμό 1917 κατοίκους, ήταν δήμος «τρίτης τάξεως» σ’ αυτόν τον πρώτο δήμο συμμετείχαν οι οικισμοί Αργυράδες, Βασιλάτικα, Κολοκύθι, Κουσπάδες, Κορακάδες, Νεοχωράκι, Νότος, Μαραθιάς, Ρουμανάδες, Περιβόλι, όπως και σήμερα και επιπλέον τα χωριά : Βιταλάδες (σήμερα ανήκει στο Δήμο Λευκιμμαίων) και Χλωμός, Άγιος Δημήτριος, Άνω και Κάτω Σπήλιο (που σήμερα ανήκουν στο Δήμο Μελιτειέων). Το έμβλημα (σφραγίδα) αυτού του Δήμου ήταν ένα γυναικείο κεφάλι στη μέση και γύρω γραμμένες τις λέξεις ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΙΣΣΙΩΝ. Μοναδικός δήμαρχος εκλέχτηκε ο γιατρός Θεόδωρος ΠαπαΣπυρίδωνος Βλάχος από τις Αργυράδες. Το δημαρχείο στεγαζόταν σ’ αυτό το διάστημα στο σπίτι της οικογένειας Τριβόλη στον Αι Γιάννη σημερινή κατοικία Νικολάου Ξ. Καββαδία (Σοκόλη) και Ανδρέα Σ. Καββαδία (Μπόγια).
Το 1869 με το Β.Δ. 20-12-1869, (ΦΕΚ 55/23-12-1869) ο δήμος αυτός καταργήθηκε και εντάχθηκε στον ευρύτερο δήμο Λευκιμμαίων με έδρα το Περιβόλι (1869) και αργότερα στη δημαρχία Κων/νου Ζερβού - Ζυμάρη τους Αγίους Θεοδώρους της Λευκίμμης.
Το 1912 με τις διοικητικές αλλαγές της κυβερνήσεως Βενιζέλου ιδρύθηκαν οι παρακάτω κοινότητες Αργυράδων (με τους οικισμούς Αργυράδες,Κολοκύθι Νότος, Μαραθιάς και Ρουμανάδες), Βασιλάτικα (με τους οικισμούς Βασιλάτικα, Κουσπάδες, Κορακάδες και Νεοχωράκι), Περιβόλι (με τους οικισμούς Περιβόλι και Βιταλάδες), Χλωμός με τους οικισμούς Χλωμός και Άγιος Δημήτριος) και οι οικισμοί Άνω Σπήλιο και Κάτω Σπήλιο εντάχθηκαν στην κοινότητα Χλωμοτιανών.
(1941-1944)
Ο Δήμος επανιδρύθηκε την περίοδο της Ιταλικής κατοχής 1941 κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου πάλι με έδρα τις Αργυράδες, για να καταργηθεί με την απελευθέρωση το 1944.
(1999 έως σήμερα)
Επανιδρύθηκε με το σχέδιο (Καποδίστριας Α΄) το 1998 και περιλαμβάνει έκτοτε τις παραπάνω έξι κοινότητες (Αργυράδων, Αγίου Νικολάου, Βασιλατίκων, Κουσπάδων, Περιβολίου και Πετριτή). Πρώτος Δήμαρχος εκλέχθηκε ο Σπυρίδων Θρασυβούλου Καλούδης από τον Άγιο Νικόλαο (1999-2006)
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι τα στοιχεία εκείνα που προσδιορίζουν την ταυτότητα μιας συγκεκριμένης ομάδας είναι τα έθιμα. Και πραγματικά σ’ αυτό το γεωγραφικό χώρο του πρώην Δήμου Κορισσίων οι Αποκριάτικες εκδηλώσεις διαφέρουν σημαντικά και από τον πρώην (1896-1899) Δήμο Λευκιμμαίων και τα γύρω απ’ αυτόν χωριά και από τον πρώην (1896-1912) Δήμο Μελιτειέων. Ένα από τα βασικά έθιμα που επιχωριάζει στα χωριά του αρχικού Δήμου Κορισσίων (1896-1899) είναι το αποκριάτικο έθιμο των Βλάχων, δύο ανδρών που φοράνε την παραδοσιακή νησιώτικη βράκα και το ζιπούνι με ένα κωνικό καπέλο στο κεφάλι στολισμένο με κορδέλες και κρατούν στο αριστερό τους χέρι ένα παλούκι, ενώ στο δεξί κρατούν ή Λουλούδια (Αργυράδες, Χλωμός, Κουσπάδες , Άγιος Νικόλαος κ.α.), ή Λεμόνι (Περιβόλι).Οι Βλάχοι χορεύουν ένα παραδοσιακό χορό τα ζάλια. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι οι πιο πανάρχαιες τελετές είναι αυτές που έχουν σχέση με τη γονιμότητα της γης και τον ερχομό του βλαστικού έτους, το οποίο σε αντίθεση με το ημερολογιακό αρχίζει την Άνοιξη κάθε χρονιάς και στο χριστιανικό κόσμο οι τελετές αυτές ενσωματώθηκαν στις εορτές τις Αποκριάς.
Ο γερμανός περιηγητής γεωγράφος καθηγητής Ιωσήφ Παρτς αναφέρει την περιοχή με το όνομα Άνω Λευκίμμη, επειδή την εποχή που περιηγήθηκε την Κέρκυρα η περιοχή ανήκε ήδη στο Δήμο Λευκιμμαίων.
Το μεγάλο πρόβλημα των νησιών που είναι η επάρκεια σε υδάτινους πόρους στο δήμο μας αντιμετωπίζεται αρκετά ικανοποιητικά με τις πηγές του Κεφαλόβρυσου του ποταμιού του Εγρίπου που ξεκινάει από τις ανατολικές παρυφές του λόφου των Αργυράδων - Νεοχωρακίου και χύνεται στον όρμο του Πετριτή, πηγές από τις οποίες υδροδοτείται ολόκληρη η περιοχή και του δήμου Κορισσίων και του Δήμου Λευκιμμαίων. Επίσης και πόσιμο νερό διαθέτει ο δήμος μας από τις πηγές των Βρεττών στα δυτικά και νότια των Αργυράδων.
Παράλληλα υπάρχουν ακόμα δυο χείμαρροι που παλαιότερα διέθεταν αρκετές ποσότητες νερού το ποτάμι το Μαραθιώτικο που πηγάζει από την Καμάρα και ενισχύεται με νερά από την περιοχή Λαού στα ανατολικά των Αργυράδων και το ποτάμι το Περιβολιάτικο το οποίο πηγάζει από την περιοχή του Πεντάσσονα στα νότια του Περιβολιού και ενισχύεται από άλλες πηγές του περιβολιάτικου κάμπου. Τα δυο τελευταία αυτά ποτάμια χύνονται στο όρμο με το όνομα Άρμενο παραλία Μαραθιά – Μάλτα (Περιβολίου). Όλες αυτές οι πηγές μαζί με την πηγή του Παντοκράτορα Κορισσίων (όρια Αργυράδων-Χλωμού) και το Καλάμι περιοχή Χλωμού έκαναν τον Στέφανο Μαστρακά (1630) να θεωρεί την πεδιάδα των Κορισσίων ικανή να εξασφαλίσει επάρκεια στο νησί μαζί, φυσικά, με την άλλη μεγάλη πεδιάδα του Ρώπα στην κεντρική Κέρκυρα. Στο συγκεκριμένο χωρίο ο Μαστρακάς αναφέρει ότι η πεδιάδα αυτή έχει μείνει ακαλλιέργητη μετά την επιδρομή του μεγάλου πειρατή και αρχηγού του Τουρκικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (1537).
Απόηχος αυτού του παλιού δήμου Κορισσίων είναι και οι παρακάτω στίχοι που σώζονται ως εξής στο χωριό Χλωμός :
«Τα κάστρο είναι ο Χλωμός κι η Αργυράδα η πόλη
τα πιο καλύτερα παιδιά τα ‘χει το Περιβόλι.»
ΟΝΟΜΑΣΙΑ
Η ονομασία του προήλθε από τον παλαιό οικισμό των Κορισσίων - (έναν οικισμό που βρισκόταν στα όρια των πρώην κοινοτήτων Αργυράδων και Χλωμού,) - στην πεδιάδα των Κορισσίων, όπως την αποκαλεί ο Στ. Μαστρακάς. Η ονομασία σήμερα έχει δοθεί στην ομώνυμη Λιμνοθάλασσα που ο σημερινός δήμος Κορισσίων κατέχει σε ποσοστό σχεδόν το 53 %.
Η ονομασία «κορίσσια» κατά την παράδοση προέρχεται από την αρπαγή νεαρών κοριτσιών από τον πύργο του Ντούρη στα κορίσσια, όπου βρισκόταν « το περιβόλι της αρχόντισσας ». Σύμφωνα με την παράδοση στα κορίσσια γινόταν ένας γάμος και κατά το βραδάκι στο χορό πήραν μέρος και οι πειρατές που τραγουδούσαν :
« χόρευε Μαριώ και Ρήνη
και Κατέρω και Φροσύνη,
ώσπου να ‘βγει το φεγγάρι,
για να φύγουμ’ όλοι αντάμα »
«και τη νύχτα κλέψανε τα καημένα τα κορίτσια κι από τότες επήρε αυτό το όνομα ο τόπος» βέβαια το ποιηματάκι αυτό είναι πάρα πολύ γνωστό σε όλη την παραθαλάσσια και τη νησιωτική Ελλάδα και σε όλη την Κέρκυρα, γιατί η περιοχή μας δεν ήταν η μόνη που δεινοπάθησε από τους πειρατές.
Μια άλλη ερμηνεία που φαίνεται να είναι και η πιο σωστή είναι αυτή που ερμηνεύει το όνομα της περιοχής από το προσωνύμιο της Θεάς Αθηνάς «Κορησία» (Αθηνά Κόρη), μιας και η ίδια ονομασία συναντάται και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Κάτι που υποδηλώνει την ύπαρξη αντίστοιχου ιερού της θεάς κατά την αρχαιότητα στην περιοχή.
ΑΡΓΥΡΑΔΕΣ
Το χωριό των Αργυράδων, οικισμός της τέως κοινότητας Αργυράδων η οποία αποτελεί σήμερα το ομώνυμο τοπικό διαμέρισμα του δήμου Κορισσίων, είναι σήμερα η έδρα του Δήμου Κορισσίων της Κέρκυρας. Βρίσκεται στον κερκυραϊκό νότο σε απόσταση 31 χιλιομέτρων από την πόλη της Κέρκυρας. Ένα από τα μέχρι πρότινος κεφαλοχώρια του νησιού μας με πληθυσμό που κυμαίνεται σήμερα γύρω στις 1000 ψυχές.
Το όνομα του χωριού σύμφωνα με τους περισσότερους μελετητές προέρχεται από τη μεγάλη αρχοντική Βυζαντινή οικογένεια των Αργυρών ή Αργυρόπουλων που κατείχαν την ύστερη βυζαντινή περίοδο πολλές ιδιοκτησίες στη Β.Δ. Ελλάδα. Από την οικογένεια αυτή προέρχεται και ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός ο 3ος (ο Αργυρός). Ένας κλάδος αυτής της οικογένειας βρίσκεται στην Κρήτη (ανήκει στην τοπική ομάδα των Αρχοντόπουλων) από όπου υπάρχουν μαρτυρίες ότι προέρχονται και οι Αργυροί των Αργυράδων.
Ως τοπωνύμιο το πρωτοσυναντάμε σε ένα νοταριακό έγγραφο του 1508 μ.Χ. σύμφωνα με το οποίο ο Γεώργιος Ρόφης εμφανίζεται να πληρώνει ενοίκιο για ένα κομμάτι χωράφι στον ευγενή μισέρ Στέφανο Πετριτή.
Το χωριό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από αρχιτεκτονικής πλευράς και για το λόγο αυτό έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός από το 1977. Η αρχιτεκτονική δομή των σπιτιών είναι καθαρά αμυντική έχοντας όλα τα στοιχεία που απαιτούσε η αμυντική τακτική δόμησης των οικισμών κατά την περίοδο της ενετοκρατίας. Βασικά στοιχεία αυτής της δομής είναι τα εξής: καμπύλοι ως επί το πλείστον δρόμοι και στενοί, σπίτια σχεδόν κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο με εμφανή τα σημάδια μιας ενδοεπικοινωνίας σε κάθε οικιστική ομάδα από μια σειρά από εσωτερικές πόρτες, που όσο η οικογένεια απομακρυνόταν και ο κίνδυνος της πειρατείας εξέλειπε μετατράπηκαν σε ερμάρια. Τα κατώγεια δεν έχουν ανοίγματα προς την πλευρά του αγριοπέλαου, όπως ονομάζεται το ανοικτό Ιόνιο, αλλά παραθυράκια μικρά και πολλές φορές ίχνη από πολεμίστρες.
Στοιχείο αυτής της παραδοσιακής οχυρωματικής τακτικής αποτελεί και η ίδια η θέση του χωριού που ο αρχικός του πυρήνας βρίσκεται κτισμένος ανάμεσα από τρείς καταπράσινους λόφους το λόφο των Ταξιαρχών, του Αι Γιάννη και το δυτικό λόφο της Βίγλας. Στο Βιβλίο του «Η ΝΗΣΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑ» ο Γερμανός Γεωγράφος Ιωσήφ Παρτς που επισκέφτηκε την Κέρκυρα στα τέλη του 19ου αιώνα πέρασε από τις Αργυράδες και σημειώνει ανάμεσα στα άλλα και τα εξής: «… από των προς Δ. λόφων των
Αργυράδων (Βίγλα 109μ Αγ. Ιωάννης 113 μ.) η θέα είναι μαγευτική, ιδία κατά την δύσιν του ηλίου, οπόταν τα χρώματα του ουρανού και της θαλάσσης και της ξηράς είναι βαθύτατα και εν πλήρη εντάσσει.»
Το παλιό χωριό έχει τρεις βασικούς συνοικισμούς το Πανωχώρι στο ΒΔ τμήμα του χωριού, το Μεσοχώρι στο κέντρο και το Κατωχώρι (ή Χωριό) στο ΝΑ τμήμα. Από το 19ο αιώνα επεκτάθηκε προς τα ΒΑ με το συνοικισμό Αγιωργιού, από κάποια χαμένη πια ιδιοκτησία της εκκλησίας του Αϊ Γιώργη.Ο νεοκλασικισμός στην αρχιτεκτονική κυρίως των εκκλησιών έρχεται στα χρόνια της Αγγλοκρατίας στα Επτάνησα (1814 – 1864) και μετά. Αρχιτεκτονικά δείγματα αποτελούν η εκκλησία της Παναγίας και το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας με το μοναδικό πυργωτό καμπαναριό.
Στην εκκλησία των Ταξιαρχών υπάρχει ακόμα ο πρόναος, στοιχείο της πρωτοχριστιανικής αρχιτεκτονικής ναοδομίας.
Ξεχωριστή θέση κατέχουν στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική τα περάσματα που ένωναν πάνω από το δρόμο σπίτια μεταξύ τους συγγενικά τα λεγόμενα «Πασαέτζα» (ιταλ. passaggio = δίοδος, διάβαση, στοά).
Σημαντική ήταν η προσφορά στην ιστορία της Κέρκυρας και την προστασία της από την τουρκική εισβολή του 1716 των Αργυραδιτών με ηγέτη τον ήρωα Πανδή Νικόλαο του Πολυμέρου ο οποίος με 400 ντόπιους υπερασπίστηκε με επιτυχία τις τουρκικές επιθέσεις στην Πόρτα Ρεμούντα κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης της Κέρκυρας και τα υψώματα του Σταυρού, από όπου υδρευότανε η πόλη.
Στις Αργυράδες βρίσκονται οι πηγές στα ανατολικά του Εγρίπου στον κάμπο του Πετριτή και στα νότια και στα δυτικά οι πηγές των Βρεττών από όπου παρέχεται πόσιμο νερό πράγμα σπάνιο στην Κερκυραϊκή ύπαιθρο. Οι Αργυράδες είναι ο κύριος ιδιοκτήτης του κάμπου των κορισσίων που εκτείνεται από την ομώνυμη λιμνοθάλασσα και φθάνει μέχρι το Περιβόλι. Μια εύφορη πεδιάδα την οποία ο Στέφανος Μαστρακάς στο έργο του «Μια περιγραφή των Κορυφών το 1630 μ.Χ.») την συγκρίνει με την άλλη μεγάλη πεδιάδα του Λιβαδιού του Ρώπα στην κεντρική Κέρκυρα. Περιοχές με άφθονο νερό που έκανε τη γη γόνιμη και το χωριό πλούσιο σε αγροτική παραγωγή. Κύρια προϊόντα το κρασί και το λάδι που αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικό προϊόν του νησιού γενικότερα.
Σήμερα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων ασχολείται με τον τουρισμό στον οικισμό του Αϊ Γιώργη, μια από τις πιο αμμουδερές και πιο όμορφες παραλίες της Κέρκυρας, που ξεκινάει από τα όρια με τον Ίσσο και φθάνει έως τον Μαραθιά. Το ανοικτό Ιόνιο με τα ισχυρά ρεύματα εγγυάται την καθαριότητα των παραλιών του. Ο θερινός μέχρι πρότινος παραθεριστικός οικισμός του Αϊ Γιώργη έχει απορροφήσει ένα πολύ μεγάλο τμήμα του πληθυσμού του παραδοσιακού οικισμού.
Η κουζίνα είναι ίδια με την υπόλοιπη κερκυραϊκή ύπαιθρο με μια κάποια αδυναμία στο πικάντικο «μπουρδέτο».
Στο χωριό δραστηριοποιείται ένας Πολιτιστικός Σύλλογος ο οποίος έχει αναλάβει την διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δίνοντας ζωή σε πάρα πολλά έθιμα που επιχωριάζουν στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Κορισσίων, όπως το Καρναβάλι με το παραδοσιακό έθιμο των Βλάχων που αποτελούν τους άρχοντες της Αποκριάς. Οι Βλάχοι είναι πάντοτε δύο ο ένας τίθεται οδηγός και ο άλλος ουραγός της αποκριάτικης πομπής.
Αξιοσημείωτο είναι το έθιμο του χορού των Βλάχων, τα «ζάλια», όπου οι δύο Βλάχοι χορεύουν αντικριστά ο ένας με τον άλλο εκτελώντας ένα πανάρχαιο τελετουργικό χορό. Κρατάνε στο δεξί τους χέρι ένα ματσάκι με τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης (τσαντσαμίνια ή βιολέτες) και στο αριστερό τους χέρι ένα μεγάλο παλούκι με μύτη που μοιάζει με αρχαίο δόρυ κατά τη διάρκεια του χορού τους ή και όταν συναντούν τον ιερέα σε ένδειξη σεβασμού κατεβάζουν το παλούκι τους με τη μύτη προς τα πόδια του. Αποστολή τους όπως φαίνεται από το έθιμο είναι να μυρίσουν τους πολίτες με τα πρώτα λουλούδια λες και θέλουν να τους δώσουν να μεταλάβουν την ερχόμενη Άνοιξη.
Ένα άλλο έθιμο είναι το πανηγύρι της Αγίας Τριάδας, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, όπως και οι λιτανεύσεις εικόνων και επιταφίων στις ανάλογες γιορτές.
Σημαντική παρουσία στα κερκυραϊκά πολιτιστικά δρώμενα έχει το καλλιτεχνικό τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου των Αργυράδων υπό την καθοδήγηση του Γιώργου Καββαδία και του Σωτήρη Γιαννούλη με το ανέβασμα σχεδόν σε ετήσια βάση θεατρικών παραστάσεων ελλήνων και ξένων θεατρικών συγγραφέων. Το 1994 έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού θεάτρου Καρδίτσας και απέσπασε αρκετά βραβεία με την παράσταση του έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Η θαυμαστή Μπαλωματού».
Σημαντική από κάθε άποψη κρίνεται και στον τομέα του αθλητισμού η ποδοσφαιρική ομάδα του «Α.Π.Σ. ΚΡΟΝΟΥ ΑΡΓΥΡΑΔΩΝ», η οποία τον τελευταίο καιρό έχει ανεβεί στην κατηγορία……. και κάνει αισθητή την αθλητική παρουσία και του τόπου και του νησιού ολόκληρου στην Δυτική Ελλάδα.
Ένα από τα σπουδαιότερα τέκνα του χωριού ο ιατρός και γυμναστής Τηλέμαχος Σ. Καββαδίας διατέλεσε διαδεχόμενος τον Ι. Χρυσάφη Διευθυντής της Εθνικής Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής (ΕΑΣΑ) και Γενικός επιθεωρητής Σωματικής Αγωγής, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής Πέερ Λίγκ με σπουδές στην Νάπολη, την Αθήνα, όπου αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή, το Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην παιδιατρική και στη Στοκχόλμη της Σουηδίας όπου έγινε διδάκτορας στον τομέα της Σωματικής Αγωγής. Ευεργέτης της τέως κοινότητας Αργυράδων.
Στη χωρία των ευεργετών εξέχουσα θέση κατέχει ο ευεργέτης του Δημοτικού Σχολείου Αργυράδων Νικόλαος Σ. Καββαδίας, καθηγητής πρόεδρος του Μοντσενιγείου Ιδρύματος στη Γενεύη της Ελβετίας.
Στον τομέα των γραμμάτων και των τεχνών οι Αργυράδες κάνουν αισθητή την παρουσία τους με τον Νεοελληνιστή μελετητή του Σολωμικού έργου Σπύρο Α. Καββαδία με τους λογοτέχνες ιατρούς Αριστείδη Α. Κάντα και Θεοτόκη Μ. Ζερβό τον μελετητή συνταξιούχο δημοδιδάσκαλο Πορφύριο Ο. Πανδή και τον ζωγράφο Γεράσιμο Μ. Ζερβό.
Η λαϊκή μούσα εκπροσωπήθηκε στο χωριό από μα σειρά ποιητές, εξέχουσα θέση ανάμεσά τους κατέχει ο Προκοπάκης (Προκόπιος Αθ. Καββαδίας) ο οποίος έγραψε πάρα πολλά λαϊκά ποιήματα για τη ζωή του χωριού και το γεγονός που βαθύτατα τον επηρέασε, τον πόλεμο του 1940. Σ’ αυτήν την ομάδα των ποιητών ανήκει κι ο πεθερός του Σπύρος Καββαδίας ο οποίος έχει γράψει τους στίχους του ποιήματος που αργότερα μελοποίησε ο χοροδιδάσκαλος της χορωδίας των Αργυράδων Μανέτας σε ρυθμό 2/4 (εμβατηρίου).
«Γλυκιά πατρίδα Κέρκυρα, χώρα χαριτωμένη, που με λουλούδια οι κάμποι σου είν’ όλοι στολισμένοι…./….»
Τα ποιήματα αυτά, αφού τα μελοποιούσε και τα δίδασκε στη χορωδία του τα τραγουδούσε κάτω από τα παράθυρα του σπιτιού του ως καντάδα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ξεκίνησε ως παραθεριστικός οικισμός από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 κτισμένος από αργυραδίτες για τουριστική εκμετάλλευση και μετά τη νομιμοποίησή του 1992 και τη χάραξη των ορίων του οικισμού έχει απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των Αργυράδων. Φυσικά η τουριστική αξιοποίηση έφερε και αρκετούς άλλους κατοίκους στην περιοχή από διάφορα μέρη της Κέρκυρας και της υπόλοιπης Ελλάδας. Αποτελεί σήμερα το βασικό οικονομικό πόρο για το δήμο την καλοκαιρινή περίοδο.
ΜΑΡΑΘΙΑΣ: ένα από τα αρχαιότερα χωριά του δήμου. Η ονομασία του μάλλον προέρχεται από το ομώνυμο φυτό «μάραθος» αυτοφυές στην περιοχή.
Το όνομα του χωριού σύμφωνα με τους περισσότερους μελετητές προέρχεται από τη μεγάλη αρχοντική Βυζαντινή οικογένεια των Αργυρών ή Αργυρόπουλων που κατείχαν την ύστερη βυζαντινή περίοδο πολλές ιδιοκτησίες στη Β.Δ. Ελλάδα. Από την οικογένεια αυτή προέρχεται και ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός ο 3ος (ο Αργυρός). Ένας κλάδος αυτής της οικογένειας βρίσκεται στην Κρήτη (ανήκει στην τοπική ομάδα των Αρχοντόπουλων) από όπου υπάρχουν μαρτυρίες ότι προέρχονται και οι Αργυροί των Αργυράδων.
Ως τοπωνύμιο το πρωτοσυναντάμε σε ένα νοταριακό έγγραφο του 1508 μ.Χ. σύμφωνα με το οποίο ο Γεώργιος Ρόφης εμφανίζεται να πληρώνει ενοίκιο για ένα κομμάτι χωράφι στον ευγενή μισέρ Στέφανο Πετριτή.
Το χωριό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από αρχιτεκτονικής πλευράς και για το λόγο αυτό έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός από το 1977. Η αρχιτεκτονική δομή των σπιτιών είναι καθαρά αμυντική έχοντας όλα τα στοιχεία που απαιτούσε η αμυντική τακτική δόμησης των οικισμών κατά την περίοδο της ενετοκρατίας. Βασικά στοιχεία αυτής της δομής είναι τα εξής: καμπύλοι ως επί το πλείστον δρόμοι και στενοί, σπίτια σχεδόν κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο με εμφανή τα σημάδια μιας ενδοεπικοινωνίας σε κάθε οικιστική ομάδα από μια σειρά από εσωτερικές πόρτες, που όσο η οικογένεια απομακρυνόταν και ο κίνδυνος της πειρατείας εξέλειπε μετατράπηκαν σε ερμάρια. Τα κατώγεια δεν έχουν ανοίγματα προς την πλευρά του αγριοπέλαου, όπως ονομάζεται το ανοικτό Ιόνιο, αλλά παραθυράκια μικρά και πολλές φορές ίχνη από πολεμίστρες.
Στοιχείο αυτής της παραδοσιακής οχυρωματικής τακτικής αποτελεί και η ίδια η θέση του χωριού που ο αρχικός του πυρήνας βρίσκεται κτισμένος ανάμεσα από τρείς καταπράσινους λόφους το λόφο των Ταξιαρχών, του Αι Γιάννη και το δυτικό λόφο της Βίγλας. Στο Βιβλίο του «Η ΝΗΣΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑ» ο Γερμανός Γεωγράφος Ιωσήφ Παρτς που επισκέφτηκε την Κέρκυρα στα τέλη του 19ου αιώνα πέρασε από τις Αργυράδες και σημειώνει ανάμεσα στα άλλα και τα εξής: «… από των προς Δ. λόφων των
Αργυράδων (Βίγλα 109μ Αγ. Ιωάννης 113 μ.) η θέα είναι μαγευτική, ιδία κατά την δύσιν του ηλίου, οπόταν τα χρώματα του ουρανού και της θαλάσσης και της ξηράς είναι βαθύτατα και εν πλήρη εντάσσει.»
Το παλιό χωριό έχει τρεις βασικούς συνοικισμούς το Πανωχώρι στο ΒΔ τμήμα του χωριού, το Μεσοχώρι στο κέντρο και το Κατωχώρι (ή Χωριό) στο ΝΑ τμήμα. Από το 19ο αιώνα επεκτάθηκε προς τα ΒΑ με το συνοικισμό Αγιωργιού, από κάποια χαμένη πια ιδιοκτησία της εκκλησίας του Αϊ Γιώργη.Ο νεοκλασικισμός στην αρχιτεκτονική κυρίως των εκκλησιών έρχεται στα χρόνια της Αγγλοκρατίας στα Επτάνησα (1814 – 1864) και μετά. Αρχιτεκτονικά δείγματα αποτελούν η εκκλησία της Παναγίας και το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας με το μοναδικό πυργωτό καμπαναριό.
Στην εκκλησία των Ταξιαρχών υπάρχει ακόμα ο πρόναος, στοιχείο της πρωτοχριστιανικής αρχιτεκτονικής ναοδομίας.
Ξεχωριστή θέση κατέχουν στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική τα περάσματα που ένωναν πάνω από το δρόμο σπίτια μεταξύ τους συγγενικά τα λεγόμενα «Πασαέτζα» (ιταλ. passaggio = δίοδος, διάβαση, στοά).
Σημαντική ήταν η προσφορά στην ιστορία της Κέρκυρας και την προστασία της από την τουρκική εισβολή του 1716 των Αργυραδιτών με ηγέτη τον ήρωα Πανδή Νικόλαο του Πολυμέρου ο οποίος με 400 ντόπιους υπερασπίστηκε με επιτυχία τις τουρκικές επιθέσεις στην Πόρτα Ρεμούντα κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης της Κέρκυρας και τα υψώματα του Σταυρού, από όπου υδρευότανε η πόλη.
Στις Αργυράδες βρίσκονται οι πηγές στα ανατολικά του Εγρίπου στον κάμπο του Πετριτή και στα νότια και στα δυτικά οι πηγές των Βρεττών από όπου παρέχεται πόσιμο νερό πράγμα σπάνιο στην Κερκυραϊκή ύπαιθρο. Οι Αργυράδες είναι ο κύριος ιδιοκτήτης του κάμπου των κορισσίων που εκτείνεται από την ομώνυμη λιμνοθάλασσα και φθάνει μέχρι το Περιβόλι. Μια εύφορη πεδιάδα την οποία ο Στέφανος Μαστρακάς στο έργο του «Μια περιγραφή των Κορυφών το 1630 μ.Χ.») την συγκρίνει με την άλλη μεγάλη πεδιάδα του Λιβαδιού του Ρώπα στην κεντρική Κέρκυρα. Περιοχές με άφθονο νερό που έκανε τη γη γόνιμη και το χωριό πλούσιο σε αγροτική παραγωγή. Κύρια προϊόντα το κρασί και το λάδι που αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικό προϊόν του νησιού γενικότερα.
Σήμερα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων ασχολείται με τον τουρισμό στον οικισμό του Αϊ Γιώργη, μια από τις πιο αμμουδερές και πιο όμορφες παραλίες της Κέρκυρας, που ξεκινάει από τα όρια με τον Ίσσο και φθάνει έως τον Μαραθιά. Το ανοικτό Ιόνιο με τα ισχυρά ρεύματα εγγυάται την καθαριότητα των παραλιών του. Ο θερινός μέχρι πρότινος παραθεριστικός οικισμός του Αϊ Γιώργη έχει απορροφήσει ένα πολύ μεγάλο τμήμα του πληθυσμού του παραδοσιακού οικισμού.
Η κουζίνα είναι ίδια με την υπόλοιπη κερκυραϊκή ύπαιθρο με μια κάποια αδυναμία στο πικάντικο «μπουρδέτο».
Στο χωριό δραστηριοποιείται ένας Πολιτιστικός Σύλλογος ο οποίος έχει αναλάβει την διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δίνοντας ζωή σε πάρα πολλά έθιμα που επιχωριάζουν στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Κορισσίων, όπως το Καρναβάλι με το παραδοσιακό έθιμο των Βλάχων που αποτελούν τους άρχοντες της Αποκριάς. Οι Βλάχοι είναι πάντοτε δύο ο ένας τίθεται οδηγός και ο άλλος ουραγός της αποκριάτικης πομπής.
Αξιοσημείωτο είναι το έθιμο του χορού των Βλάχων, τα «ζάλια», όπου οι δύο Βλάχοι χορεύουν αντικριστά ο ένας με τον άλλο εκτελώντας ένα πανάρχαιο τελετουργικό χορό. Κρατάνε στο δεξί τους χέρι ένα ματσάκι με τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης (τσαντσαμίνια ή βιολέτες) και στο αριστερό τους χέρι ένα μεγάλο παλούκι με μύτη που μοιάζει με αρχαίο δόρυ κατά τη διάρκεια του χορού τους ή και όταν συναντούν τον ιερέα σε ένδειξη σεβασμού κατεβάζουν το παλούκι τους με τη μύτη προς τα πόδια του. Αποστολή τους όπως φαίνεται από το έθιμο είναι να μυρίσουν τους πολίτες με τα πρώτα λουλούδια λες και θέλουν να τους δώσουν να μεταλάβουν την ερχόμενη Άνοιξη.
Ένα άλλο έθιμο είναι το πανηγύρι της Αγίας Τριάδας, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, όπως και οι λιτανεύσεις εικόνων και επιταφίων στις ανάλογες γιορτές.
Σημαντική παρουσία στα κερκυραϊκά πολιτιστικά δρώμενα έχει το καλλιτεχνικό τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου των Αργυράδων υπό την καθοδήγηση του Γιώργου Καββαδία και του Σωτήρη Γιαννούλη με το ανέβασμα σχεδόν σε ετήσια βάση θεατρικών παραστάσεων ελλήνων και ξένων θεατρικών συγγραφέων. Το 1994 έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού θεάτρου Καρδίτσας και απέσπασε αρκετά βραβεία με την παράσταση του έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Η θαυμαστή Μπαλωματού».
Σημαντική από κάθε άποψη κρίνεται και στον τομέα του αθλητισμού η ποδοσφαιρική ομάδα του «Α.Π.Σ. ΚΡΟΝΟΥ ΑΡΓΥΡΑΔΩΝ», η οποία τον τελευταίο καιρό έχει ανεβεί στην κατηγορία……. και κάνει αισθητή την αθλητική παρουσία και του τόπου και του νησιού ολόκληρου στην Δυτική Ελλάδα.
Ένα από τα σπουδαιότερα τέκνα του χωριού ο ιατρός και γυμναστής Τηλέμαχος Σ. Καββαδίας διατέλεσε διαδεχόμενος τον Ι. Χρυσάφη Διευθυντής της Εθνικής Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής (ΕΑΣΑ) και Γενικός επιθεωρητής Σωματικής Αγωγής, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής Πέερ Λίγκ με σπουδές στην Νάπολη, την Αθήνα, όπου αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή, το Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην παιδιατρική και στη Στοκχόλμη της Σουηδίας όπου έγινε διδάκτορας στον τομέα της Σωματικής Αγωγής. Ευεργέτης της τέως κοινότητας Αργυράδων.
Στη χωρία των ευεργετών εξέχουσα θέση κατέχει ο ευεργέτης του Δημοτικού Σχολείου Αργυράδων Νικόλαος Σ. Καββαδίας, καθηγητής πρόεδρος του Μοντσενιγείου Ιδρύματος στη Γενεύη της Ελβετίας.
Στον τομέα των γραμμάτων και των τεχνών οι Αργυράδες κάνουν αισθητή την παρουσία τους με τον Νεοελληνιστή μελετητή του Σολωμικού έργου Σπύρο Α. Καββαδία με τους λογοτέχνες ιατρούς Αριστείδη Α. Κάντα και Θεοτόκη Μ. Ζερβό τον μελετητή συνταξιούχο δημοδιδάσκαλο Πορφύριο Ο. Πανδή και τον ζωγράφο Γεράσιμο Μ. Ζερβό.
Η λαϊκή μούσα εκπροσωπήθηκε στο χωριό από μα σειρά ποιητές, εξέχουσα θέση ανάμεσά τους κατέχει ο Προκοπάκης (Προκόπιος Αθ. Καββαδίας) ο οποίος έγραψε πάρα πολλά λαϊκά ποιήματα για τη ζωή του χωριού και το γεγονός που βαθύτατα τον επηρέασε, τον πόλεμο του 1940. Σ’ αυτήν την ομάδα των ποιητών ανήκει κι ο πεθερός του Σπύρος Καββαδίας ο οποίος έχει γράψει τους στίχους του ποιήματος που αργότερα μελοποίησε ο χοροδιδάσκαλος της χορωδίας των Αργυράδων Μανέτας σε ρυθμό 2/4 (εμβατηρίου).
«Γλυκιά πατρίδα Κέρκυρα, χώρα χαριτωμένη, που με λουλούδια οι κάμποι σου είν’ όλοι στολισμένοι…./….»
Τα ποιήματα αυτά, αφού τα μελοποιούσε και τα δίδασκε στη χορωδία του τα τραγουδούσε κάτω από τα παράθυρα του σπιτιού του ως καντάδα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ξεκίνησε ως παραθεριστικός οικισμός από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 κτισμένος από αργυραδίτες για τουριστική εκμετάλλευση και μετά τη νομιμοποίησή του 1992 και τη χάραξη των ορίων του οικισμού έχει απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των Αργυράδων. Φυσικά η τουριστική αξιοποίηση έφερε και αρκετούς άλλους κατοίκους στην περιοχή από διάφορα μέρη της Κέρκυρας και της υπόλοιπης Ελλάδας. Αποτελεί σήμερα το βασικό οικονομικό πόρο για το δήμο την καλοκαιρινή περίοδο.
ΜΑΡΑΘΙΑΣ: ένα από τα αρχαιότερα χωριά του δήμου. Η ονομασία του μάλλον προέρχεται από το ομώνυμο φυτό «μάραθος» αυτοφυές στην περιοχή.
ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΙΣΣΙΩΝ
Ο Δήμος Κορισσίων βρίσκεται στην νότια Κέρκυρα.
Έχει έκταση 27.675 στρέμματα και πληθυσμό 5.010 κατοίκους.
Βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Λευκίμμης και οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία κυρίως, αλλά και με τουριστικά επαγγέλματα και υπηρεσίες.
Η έδρα του δήμου είναι στις Αργυράδες. Περιλαμβάνει τους οικισμούς: Άγιο Νικόλαο, Αργυράδες, Βασιλάτικα, Κουσπάδες, Περιβόλι και Πετριτή. Εκτός των μεγάλων οικισμών υπάρχουν και άλλοι μικρότεροι όπως το Νεοχωράκι, ο Μαραθιάς, τα Βασιλάτικα, οι Κορακάδες, οι Ρουμανάδες, ο Μπούκαρης, ο Άγιος Γεώργιος.
Έχει έκταση 27.675 στρέμματα και πληθυσμό 5.010 κατοίκους.
Βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Λευκίμμης και οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία κυρίως, αλλά και με τουριστικά επαγγέλματα και υπηρεσίες.
Η έδρα του δήμου είναι στις Αργυράδες. Περιλαμβάνει τους οικισμούς: Άγιο Νικόλαο, Αργυράδες, Βασιλάτικα, Κουσπάδες, Περιβόλι και Πετριτή. Εκτός των μεγάλων οικισμών υπάρχουν και άλλοι μικρότεροι όπως το Νεοχωράκι, ο Μαραθιάς, τα Βασιλάτικα, οι Κορακάδες, οι Ρουμανάδες, ο Μπούκαρης, ο Άγιος Γεώργιος.
Ο Άη-Γιάννης στις Αργυράδες
όταν βρεθείς εκεί ψηλά, αφήνεις τη ψυχή και το νου να φύγουν, να ταξιδέψουν στην απεραντοσύνη του γαλάζιου της Αδριατικής από τη μια και στο πράσινο της ελιάς, του κυπαρισσιού και τη μυρωδιά των λουλουδιών που μαζί με το πολύχρωμο κόσμο τους και το γαλάζιο του Ιονίου από την άλλη πλευρά, μαγεύει κι απελευθερώνει ο,τι πιο όμορφο και γλυκό υπάρχει στη ψυχή του ανθρώπου. Το ηλιοβασίλεμα από κει είναι ένα ποίημα και η ζωηράδα των πορφυρογέννητων νερών , ο ατέλειωτος ορίζοντας που ενώνει τον ουρανό με τη θάλασσα, στέλνει αλλού ζωή, πνοή, όνειρα... Όμως κι η ανατολή πάνω κει... ηδονίζει κάθε απαιτητικό και καλόπιστο περιηγητή. Είναι ένα πανέμορφο ξεκίνημα για τον παράδεισο... σε ένα πέπλο υφαίνεται ο ήλιος που ξυπνά τη βόλτα του στο πάνω κόσμο... μαζί με θάλασσα που ιριδίζει, λάμπει, χαμογελά... μαζί με σπιτάκια όμορφα λουλουδιασμένα, κυπαρίσσια μυρωδάτα, αστέρια που χάνονται από το φως.... Αργυράδες.........
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...
Χωριό της νότιας Κέρκυρας που απέχει 33 χλμ. από τη πόλη και είναι η έδρα του Δήμου Κορισσίων. Βρίσκεται στο δρόμο προς τη Λευκίμμη και είναι ένα όμορφο μεσόγειο χωριό, με έκδηλα τα παραδοσιακά στοιχεία τόσο στην αρχιτεκτονική του δόμηση όσο και στην καθημερινότητα των κατοίκων του. Μια βόλτα στον οικισμό, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός από το 1977, θα σας γεμίσει με εικόνες μοναδικές. Περπατώντας στα στενά καντούνια και περνώντας κάτω από τα βόλτα (καμάρες) τους, έχει κάνεις την αίσθηση ότι ταξίδεψε στο παρελθόν και περιμένει να ανταμώσει στη γωνιά του δρόμου με τους Ενετούς στρατιώτες. Θαυμάστε τα παλιά καλοδιατηρημένα σπίτια και σταθείτε για λίγο να ακούσετε τις νοικοκυρές να ανταλλάσσουν τα νέα από τ’ ανοιχτά παραθύρια τους με τη χαρακτηριστική τους τραγουδιστή προφορά. Πολύ κοντά στους Αργυράδες βρίσκεται ο οικισμός του Αϊ Γιώργη με την ομώνυμη πανέμορφη παραλία του. Θεωρείται μια από τις ωραιότερες αμμουδιές της Κερκύρας και όχι άδικα. Ξεκινάει από τα όρια με τον Ίσσο και φθάνει έως τον Μαραθιά. Το ανοικτό Ιόνιο με τα ισχυρά ρεύματα εγγυάται την καθαριότητα των παραλίων του. Επίσης, μπορείτε να επισκεφθείτε και τους κοντινούς παραθαλάσσιους οικισμούς Μπουκάρη και Πετρίτη. Ο τελευταίος προσφέρετε και για ψάρεμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)